Kolibrievlinders: als een vogeltje zo vrij

Wie in Zuid-Amerika is geweest, heeft ze vast gezien. Kolibries. Luchtacrobaten zijn het. Vooruit, achteruit, omhoog en omlaag, ze kunnen het allemaal in de lucht. In Nederland moeten we het zonder deze wondertjes op vleugels doen, maar we hebben een goed equivalent. De kolibrievlinder.

Tekst en foto’s: Henk Dikkema

Engelengeduld

De kolibrievlinder stelt dezelfde acrobatiek tentoon. Als je je tenminste rustig houdt, want ze zijn erg schuw. Eén te snelle handbeweging en hup, daar gaat hij. Om ze te goed te kunnen fotograferen moet je engelengeduld hebben. In de zomer worden ze vaak op de vlinderstruik gefotografeerd. Het nadeel is dat er op de foto meer struik dan vlinder te zien is. Nee, als je ze mooi wilt kieken, dan moet je bij flox of nog mooier, bij slangenkruid op wacht gaan zitten.

Trekvlinders

Uitzondering

Zo tegen het einde van april komen de eerste vlinders uit het zuiden hier aan. Het zijn vreemde eenden in de vlinderbijt. Ze horen ’s nachts te vliegen, net als de andere pijlstaarten. Het zijn de uitzonderingen die de wereld interessant maken!

Meer over trekvlinders

Pijlstaarten

De nieuw aangekomenen paren hier. De eitjes leveren schitterende rupsen, die duidelijk laten zien, dat ze tot de pijlstaarten behoren. De larven zijn maar een centimeter of vier lang en hebben een fraai doorntje, een pijl, op hun laatste lichaamssegment. Ik heb geen idee voor het voor dient. Misschien dragen ze hem met trots en gewoon voor de mooi! Wel hoorde ik van een vast zeer angstige dame, dat een rups van het avondrood haar dreigend zijn achterwerk had toegekeerd. Angst belemmert nou eenmaal objectiviteit.

• Deel deze pagina