De sleedoornpage is een zeldzame vlinder die op de Rode Lijst staat als bedreigde soort. Het is de enige bedreigde vlindersoort in Nederland die vooral buiten natuurgebieden voorkomt.
Mede mogelijk gemaakt door: De Vlinderstichting
Het is dus belangrijk om het leefgebied van deze kwetsbare vlinder te beschermen. Omdat de vlinders erg verborgen leven, kan de sleedoornpage het best worden geteld door de eitjes te zoeken. Het tellen van de eitjes gebeurt in de winter. Lees hier alles over in dit nieuwsbericht. Zoals te lezen valt in dit nieuwsbericht, heeft de gemeente Zwolle een beheerplan gemaakt ter bescherming van de sleedoornpage. Heel fijn! In deze korte verhaaltjes, geschreven door de directeur Titia Wolterbeek, vertelt ze haar ervaring met de sleedoornpage.
De sleedoornpage stelt bepaalde eisen aan zijn leefomgeving. Zo legt het vrouwtje haar eitjes uitsluitend op sleedoornstruiken. Het liefst op jonge uitlopers van deze pioniersoort: daar kunnen de rupsen van eten. In de natuur gaat deze verjonging vanzelf, door vraat van bijvoorbeeld runderen en herten. Maar tegenwoordig hebben de struiken (en daarmee de vlinders) onze hulp nodig.
Wat doet De Vlinderstichting?
De oorzaak van de achteruitgang tot de jaren tachtig van de vorige eeuw is hoofdzakelijk het verdwijnen van het kleinschalige cultuurlandschap met zijn (sleedoorn)hagen en nectarplanten. Dat de vlinder daarna nog op veel plaatsen is verdwenen, komt veelal door veroudering van sleedoornstruweel en het verwijderen of te rigoureus snoeien van sleedoorns. Ook een gebrek aan ontmoetingsbomen (‘kroegbomen’) en nectarplanten in de buurt van de sleedoorns is ongunstig.
- Sleedoornstruwelen die te oud zijn geworden en weinig jonge uitlopers hebben, moeten gefaseerd worden teruggezet (eenmaal per 3 tot 5 jaar), waarbij de oudste sleedoorns gespaard moeten worden omdat ze in het voorjaar waardevol zijn als nectarplant voor insecten.
- Waar ‘verbraming’ optreedt en de sleedoorns gespaard moeten worden, zullen de braamstruiken rigoureus inclusief wortelstokken verwijderd moeten worden. Vaak zal dan ook herplant van jonge sleedoorns nodig zijn. Indien mogelijk is een gefaseerde aanpak aan te bevelen.
- Als er sleedoornstruiken bij beheer zullen sneuvelen, dienen ze voor die tijd afgezocht te worden op eitjes. De takken met de aangetroffen eitjes worden dan afgeknipt en overgezet op geschikte struiken in de buurt die blijven staan.
- Geïsoleerde vlieggebieden dienen gekoppeld te worden door de aanplant van sleedoorns in struweelverbindingen, zoals windsingels. Deze sleedoorns dienen dan als ‘stapstenen’.
Waar komt de sleedoornpage voor?
De sleedoornpage komt in Friesland voor bij Wolvega; in Overijssel bij Steenwijkerland, Zwolle en Ommen (Prathoek); in Gelderland bij Nunspeet, Brummen, Epe, Apeldoorn, Doesburg, Duiven, Westervoort, Huissen, Arnhem, Wageningen, Ede; in Utrecht bij Amersfoort, Soest, Overlangbroek; in Noord-Brabant bij de Kraaijenbergse plassen; en in Zuid-Limburg. De soort lijkt een voorkeur te hebben voor overgangen van warme zandgronden naar rijke en vochtige gronden, zoals klei of veen.
Meer eitjes van andere vlinders
Er zijn meer soorten vlinders waarvan in de winter eitjes zijn te vinden op de sleedoorn en die voor verwarring kunnen zorgen met de sleedoornpage. De meidoornuil overwintert ook als eitje; de eitjes verkleuren van lichtgeel naar bruin en zijn enigszins piramidevormig.
De blauwrandspanner heeft witte tot roze eitjes maar ovaal van vorm en glad met een deukje. Een soort van pantoffeltjes of badkuipjes.
Ook andere vondsten
Zo kun je de pop van de meidoornooglapmot (Bucculatrix bechsteinella) tegenkomen.
