Bleekschouderuil

Herkenning

Kenmerken vlinder

Voorvleugellengte: 12-15 mm. De voorvleugel van deze uil heeft een sterk gebogen voorrand en een contrastrijk uiterlijk. Opvallend is het witte veld bij de vleugelwortel, dat evenals de bovenzijde van het borststuk grijsachtig gevlekt is. De rest van de voorvleugel is grotendeels bruinachtig donkergrijs of zwartachtig met langs de voorrand een opvallende grote witte vlek en een in grootte variërende witte vlek bij de binnenrandhoek. Op de voorvleugel bevinden zich vaak vage oranjeachtige vlekjes, met name op de grens van de donkere en de lichte velden; ook kan het donkere gedeelte van de vleugel soms een oranjeachtige tint hebben. De achtervleugel is witachtig in het midden en heeft brede zwarte randen.

Gelijkende soorten vlinder

De akkerwinde-uil (Tyta luctuosa) heeft eveneens een grote witte vlek langs de voorrand, maar mist het grote witachtige veld bij de vleugelwortel.

Verspreiding

Zeldzaamheid

Zeer zeldzaam. Van deze trekvlinder zijn slechts enkele waarnemingen bekend uit ons land: één uit 1947 in Sint-Michielsgestel, één uit 1997 bij Rockanje en één uit 2007 in Retranchement. In 2020 werd een vlinder gevangen in Limburg en in 2021, 2022 en 2025 werd de soort in Zeeland gezien.

België

Deze soort komt niet in België voor.

Mondiaal

Is een subtropische soort. Van de Canarische eilanden tot Centraal-Azië, Kasjmir en Oost-Siberië. Niet in Noord-Europa. 'De noordgrens ligt waarschijnlijk aan de zuidkant van de hooggebergten Pyreneeën - Alpen - Karpaten en in Oost-Europa in het uitgestrekte steppegebied van de USSR' (Heinicke & Naumann, 1980 - 1982). In Midden-Europa alleen als zeldzame trekvlinder.