Bleke stofuil

Herkenning

Kenmerken vlinder

Voorvleugellengte: 13-15mm. Deze onopvallende vaal bruingrijze uil wordt gemakkelijk over het hoofd gezien. De voorvleugel is tamelijk smal en heeft een afgeronde vleugelpunt. De ringvlek is zichtbaar als een kleine donkere stip en van de niervlek is alleen gedeeltelijk de omtrek zichtbaar als een donker lijntje. Langs de voorrand liggen twee donkere stippen van waaruit de twee S-vormige dwarslijnen lopen. Vaak ontbreken deze dwarslijnen en blijven slechts de twee stippen langs de voorrand zichtbaar. De achtervleugel is vuilwit en ongetekend.

Gelijkende soorten vlinder

De moerasspirea-uil (A. pallustris) is veel duidelijker getekend: over de vleugel lopen donkere getande dwarslijnen, de niervlek en de ringvlek zijn zichtbaar als twee donkere streepjes, de golflijn is eveneens donker en goed zichtbaar, en de achterrand is voor de franje vrij breed geblokt.De vale stofuil (A. hospes) heeft een hoekiger voorvleugel en de nauwelijks zichtbare dwarslijnen bestaan uit stippels; in de franje bevindt zich een duidelijke stippellijn en de gehele voorvleugel is vrijwel ongetekend, op een vage donkere schaduwveeg met een lichte lengtestreep in het midden van de vleugel na. Zie ook de grijze stofuil (Hoplodrina respersa).

Verspreiding

Zeldzaamheid

Van deze soort zijn geen recente waarnemingen bekend. De laatste waarneming dateert uit 1963 in Limburg.

België

Enkele historische waarnemingne bekend uit Zuid-Limburg, waarvan meerdere uit de omgeving van Epen.

Regionaal

Zeer zeldzaam. Slechts enkele oude waarnemingen uit de Naamse kalkstreek.

Europa

De bleke stofuil komt voor in Midden- en Zuid-Europa.

Mondiaal

In Europa komt de bleke stofuil voor in zeer uiteenliggende gebieden. Een noordelijk deel met vangsten in Midden-Noorwegen, Zweden, Zuid- en Midden-Finland, Karelië en tot Leningrad en Kirow. Het zuidelijke deel omvat Midden-Europa en reikt in het zuiden tot Zuid-Frankrijk, Midden-Italië, Joegoslavië, Macedonië en Bulgarije en in het noorden tot Nederland, het Zuid-Duitse Middelgebergte, Tsjechië en het noorden van Oekraïne. Tussen beide gebieden is het voorkomen zeer lokaal. Naar het oosten Midden-Azië, Mongolië, Noord-China, Korea en Japan.