Vliegtijd & gedrag
Half juni-begin september in één generatie. De vlinders komen op licht en in mindere mate op smeer.
- Snel naar
- Waarnemingen
- Levenscyclus
Verspreiding
Levenscyclus
Geelbruine rietboorder
Rups: april-juli. De rups leeft in een stengel van de waardplant en wisselt tijdens het groeien diverse malen van plant. De verpopping vindt plaats onder in een stevige stengel van de waardplant met de kop naar beneden. De soort overwintert als ei.
Vlinder
Verspreiding
Lokaal en met grote hiaten in Europa, vooral in de centrale en oostelijke landen. Naar het noorden tot Midden-Engeland, Denemarken, Zuid-Zweden, Zuid-Finland en naar het zuiden tot Zuid-Frankrijk, de Alpenzuidrand, Istrië, Roemenië en Griekenland. Geïsoleerde meldingen uit Midden-Italië en Algerije. De meest oostelijke opgave komt uit Noord-Iran maar is ook in Turkije nog wel vast te stellen.
Benaming
- Engelse naam Brown-veined Wainscot
- Duitse naam Gelbbraune Schilfeule
- Franse naam la Nonagrie rubanée
-
Synoniemen
Nonagria dissoluta
Nonagria arundineta
Meer over de naam
Toelichting Nederlandse naam
De rupsen van de rietboorders leven in rietstengels.De kleur van deze vlinder is zeker een bruintint; geelbruin is goed mogelijk maar roodbruin had ook goed gekund. Meer over Nederlandse namen
Toelichting wetenschappelijke naam
Archanara: namen gegeven door Walker zijn vaak zonder enige betekenis en deze maakt daarop geen uitzondering.dissoluta: dissolutus is los, opgelost. Volgens Spuler omdat de zwarte vlekjes in de niervlek afwezig of vaag zijn (t.o.v. A. neurica).
Auteursnaam en jaartal
(Treitschke, 1825)
Trends
Onderstaande grafieken tonen de verandering in de talrijkheid van de soort in de loop van de tijd.De eerste grafiek geeft het verloop over de hele periode waarvan we waarnemingen hebben.Omdat de oude gegevens vaak niet erg nauwkeurig zijn (geen aantallen) en incompleet (nadruk op zeldzame soorten) worh3 hier de presentie afgebeeld.De tweede grafiek laat het verloop zien van de prestatie van de soort in de laatste dertig jaar.Wat presentie en prestatie precies zijn, en hoe ze worden berekend kunt u lezen op de pagina De berekeningen.
Herkenning
Voorvleugellengte: 12-15 mm. De voorvleugel van deze uil heeft een sterk gebogen voorrand. Bij het mannetje is de vleugel vrij breed met een stompe vleugelpunt, de vleugel van het vrouwtje is iets smaller en heeft een spitsere vleugelpunt. De meeste exemplaren hebben een doffe, soms roodachtig getinte strokleurige voorvleugel die grijs en zwartachtig bestoven is; de voorvleugel van het vrouwtje is vaak iets lichter en gelijkmatiger getekend dan die van het mannetje. Vanuit de vleugelwortel loopt midden over de vleugel een vrij dikke grauwbruine veeg, die bij het mannetje steeds breder wordt en doorloopt tot bij de achterrand (hoewel dit niet altijd even goed zichtbaar is); bij het vrouwtje vervaagt de veeg in het middenveld. Van de lichtgerande niervlek, die zich bij het mannetje in en bij het vrouwtje aan het eind van de donkere veeg bevindt, is in de meeste gevallen alleen de zwartachtige binnenste lob goed zichtbaar. Bij sommige exemplaren, vooral de meer donkere, is de niervlek in z’n geheel zichtbaar. De franjelijn bestaat uit zwarte vlekjes. De achtervleugel is grijs of witachtig grijs. Op de onderzijde van de voor- en achtervleugel is een middenvlek zichtbaar.
 1, Guust de Vries.webp "91380026 riet (Phragmites australis) 1, Guust de Vries.JPG")
