Groene weide-uil

Herkenning

Kenmerken vlinder

Voorvleugellengte: 17-18 mm. Deze uil is goed te herkennen aan de effen lichtgroene kleur van de voorvleugel en het lichtgroene borststuk. De enige tekening op de voorvleugel bestaat uit een witte, vaak enigszins lichtbruin getinte ringvlek en niervlek, die beide zeer zwak kunnen zijn. In de loop van de vliegtijd vervaagt de groene grondkleur tot groenachtig wit of zelfs bijna wit. Door de voor uilen karakteristieke vleugelvorm en rusthouding is echter geen verwarring mogelijk met andere witte nachtvlinders.

Gelijkende soorten rups

Bleke grasworteluil (Apamea lithoxylaea), okergele grasuil (Apamea sublustris), graswortelvlinder (Apamea monoglypha) en moeras-grasuil (Lateroligia ophiogramma). N.B.: vergelijk behalve de uiterlijke kenmerken ook de tijd van het jaar waarin de rupsen voorkomen, het habitat en de waardplant(en).

Verspreiding

Zeldzaamheid

Vrij algemeen. Komt voor op de zandgronden in het binnenland en lokaal in de duinen. RL: kwetsbaar.

België

Zeer zeldzaam in Vlaanderen. Beperkt tot de Antwerpse en Limburgse Kempen en enkele vindplaatsen in Oost- en West-Vlaanderen, waar de soort sterk achteruitgaat. Uitgestorven in Wallonië. De soort staat op de Rode Lijst van Vlaanderen als Bijna in Gevaar (Veraghtert et al. 2023).

Mondiaal

Europa: naar het zuiden tot Zuid-Spanje, Midden-Italië, Noord-Griekenland en Bulgarije, naar het noorden tot de westkust van Ierland (ssp. occidentalis Cockayne, 1954), Denemarken, Zuid-Zweden, Zuid-Finland en Estland. Naar het oosten in noordelijk Midden- en Voor-Azië tot Oost-Toerkestan.