Vliegtijd & gedrag
Eind juni-eind september in één generatie. De vlinders vliegen vanaf de schemering en komen op licht; overdag bezoeken ze bloemen van onder andere distels. Verse vlinders zijn soms ongeveer een uur na zonsondergang in de grasvegetatie te vinden, waar ze zitten te rusten om hun vleugels te laten drogen.
- Snel naar
- Waarnemingen
- Levenscyclus
Verspreiding
Levenscyclus
Groene weide-uil
Rups: april-juli. De rups eet van de stengel en de wortels van de waardplant en verpopt zich tussen de wortels. De soort overwintert als ei.

Vlinder
Verspreiding
Europa: naar het zuiden tot Zuid-Spanje, Midden-Italië, Noord-Griekenland en Bulgarije, naar het noorden tot de westkust van Ierland (ssp. occidentalis Cockayne, 1954), Denemarken, Zuid-Zweden, Zuid-Finland en Estland. Naar het oosten in noordelijk Midden- en Voor-Azië tot Oost-Toerkestan.
Benaming
- Engelse naam Burren Green
- Duitse naam Grüneule
-
Franse naam
la Verdoyante
la Verdurette -
Synoniemen
Calamia virens
Luceria virens
Luperina virens
Meer over de naam
Toelichting Nederlandse naam
Dit is een prachtige groene uil die aan grazige omgeving en heidevelden gebonden is. Meer over Nederlandse namen
Toelichting wetenschappelijke naam
Calamia: kalamos is riet, naar de habitat verwijzend.tridens: tridens is drievoudig getand. Hoefnagel beschrijft drie soms aanwezige vlekjes in de niervlek.
Auteursnaam en jaartal
(Hufnagel, 1766)
Trends
Onderstaande grafieken tonen de verandering in de talrijkheid van de soort in de loop van de tijd.De eerste grafiek geeft het verloop over de hele periode waarvan we waarnemingen hebben.Omdat de oude gegevens vaak niet erg nauwkeurig zijn (geen aantallen) en incompleet (nadruk op zeldzame soorten) worh3 hier de presentie afgebeeld.De tweede grafiek laat het verloop zien van de prestatie van de soort in de laatste dertig jaar.Wat presentie en prestatie precies zijn, en hoe ze worden berekend kunt u lezen op de pagina De berekeningen.
Herkenning
Voorvleugellengte: 17-18 mm. Deze uil is goed te herkennen aan de effen lichtgroene kleur van de voorvleugel en het lichtgroene borststuk. De enige tekening op de voorvleugel bestaat uit een witte, vaak enigszins lichtbruin getinte ringvlek en niervlek, die beide zeer zwak kunnen zijn. In de loop van de vliegtijd vervaagt de groene grondkleur tot groenachtig wit of zelfs bijna wit. Door de voor uilen karakteristieke vleugelvorm en rusthouding is echter geen verwarring mogelijk met andere witte nachtvlinders.