Populierenuil

Herkenning

Kenmerken vlinder

Voorvleugellengte: 14-16 mm. De voorvleugel van deze tamelijk slank gebouwde uil is smal bij de vleugelwortel en breed bij de achterrand; de vleugelpunt is vrij spits. Ondanks de grote variatie is deze uil meestal goed herkenbaar. De voorvleugel heeft een gelijkmatige grijs-, rood- of purperachtig bruine kleur; vaak bestaat de grondkleur uit een combinatie van deze tinten of zijn er bruinachtig gele vlekken op de vleugel aanwezig. De centrale dwarslijnen zijn fijn geschulpt; de buitenste dwarslijn bestaat vaak slechts uit een rij zwarte puntjes of streepjes.

Gelijkende soorten vlinder

Afgevlogen of donkere exemplaren kunnen worden verward met de halmrupsvlinder (Mesapamea secalis) en het weidehalmuiltje (M. secalella); deze hebben echter een stompe vleugelpunt en een smallere niervlek. Zie ook de bosgrasuil (Apamea scolopacina).

Verspreiding

Zeldzaamheid

Vrij algemeen. Komt verspreid over het land voor, vooral in de duinen en op de zandgronden in het binnenland. RL: kwetsbaar.

België

Vrij zeldzaam. Wijdverbreid en vrij algemeen in de oostelijke helft van Vlaanderen, minder algemeen in het Westen. Vrij zeldzaam in Wallonië, waar de soort beperkt is tot Luik en Luxemburg. De soort staat op de Rode Lijst van Vlaanderen als Momenteel niet in Gevaar (Veraghtert et al. 2023).

Mondiaal

In Europa van Centraal-Spanje, Midden-Italië, Macedonië en Bulgarije in het zuiden tot Schotand (Orkney) en tot de poolcirkel in het noorden. Noord- en Midden-Azië tot Kamtsjatka, Sachalin en Japan.