Vliegtijd & gedrag
Begin juni-eind augustus in één generatie. De vlinders komen zowel op licht als op smeer en bezoeken bloemen van onder andere kruiskruid.
- Snel naar
- Waarnemingen
- Levenscyclus
Verspreiding
Levenscyclus
Populierenuil
Rups: april-juni. Jonge rupsen leven in samengesponnen uiteinden van jonge uitlopers, oudere rupsen in dichtgevouwen bladeren. De verpopping vindt plaats in de grond. De soort overwintert als ei op de waardplant.

Vlinder
Verspreiding
In Europa van Centraal-Spanje, Midden-Italië, Macedonië en Bulgarije in het zuiden tot Schotand (Orkney) en tot de poolcirkel in het noorden. Noord- en Midden-Azië tot Kamtsjatka, Sachalin en Japan.
Benaming
- Engelse naam The Suspected
- Duitse naam Pappelkätcheneule
- Franse naam la Xanthie falote
- Synoniemen Dyschorista suspecta
Meer over de naam
Toelichting Nederlandse naam
Populier is één van de waardplanten van deze soort. Meer over Nederlandse namen
Toelichting wetenschappelijke naam
Parastichtis: para- is naast en stiktos is met puntjes, naar de subterminale rij zwarte vlekjes op de voovleugel. Macleod's afleiding van stikhos is een rij, zou ook kunnen. Wat er ook juist is, Hübner maakte een spellingsfout. De niet geaccepteerde correctie Parastictus van Agassiz in 1846 is in overeenstemming met de eerste uitleg.suspecta: suspected is wantrouwend. Dit slaat waarschijnlijk op de onzekerheid of dit wel een zelfstandige soort zou zijn. De plaats van deze soort in het hele vlindersysteem is dan ook enige malen veranderd/gecorrigeerd.
Auteursnaam en jaartal
(Hübner, 1817)
Trends
Onderstaande grafieken tonen de verandering in de talrijkheid van de soort in de loop van de tijd.De eerste grafiek geeft het verloop over de hele periode waarvan we waarnemingen hebben.Omdat de oude gegevens vaak niet erg nauwkeurig zijn (geen aantallen) en incompleet (nadruk op zeldzame soorten) worh3 hier de presentie afgebeeld.De tweede grafiek laat het verloop zien van de prestatie van de soort in de laatste dertig jaar.Wat presentie en prestatie precies zijn, en hoe ze worden berekend kunt u lezen op de pagina De berekeningen.
Herkenning
Voorvleugellengte: 14-16 mm. De voorvleugel van deze tamelijk slank gebouwde uil is smal bij de vleugelwortel en breed bij de achterrand; de vleugelpunt is vrij spits. Ondanks de grote variatie is deze uil meestal goed herkenbaar. De voorvleugel heeft een gelijkmatige grijs-, rood- of purperachtig bruine kleur; vaak bestaat de grondkleur uit een combinatie van deze tinten of zijn er bruinachtig gele vlekken op de vleugel aanwezig. De centrale dwarslijnen zijn fijn geschulpt; de buitenste dwarslijn bestaat vaak slechts uit een rij zwarte puntjes of streepjes.