Smalvleugelrietboorder

Herkenning

Kenmerken vlinder

Voorvleugellengte: 13-15 mm. Deze slank gebouwde uil heeft een strokleurige, grijsachtig getinte voorvleugel met een gebogen voorrand, die een vrijwel rechte hoek vormt met de achterrand. De meeste exemplaren hebben een tamelijk effen voorvleugel met fijne grijze aderlijnen en een fijne zwarte bestuiving langs de voorrand. De soort is variabel en heeft verschillende kleurvormen. Bij sommige exemplaren is het gedeelte van de voorvleugel langs de voorrand zwart gekleurd tussen de aders. Andere exemplaren hebben een lange brede zwartachtige streep over de vleugel vanuit het wortelveld tot in het zoomveld. Er zijn ook vlinders die een opvallende zwarte ringvlek en niervlek hebben en een korte dunne wortelstreep. Kenmerkend is de zijdeachtige witte achtervleugel.

Gelijkende soorten vlinder

Het vrouwtje van de geelbruine rietboorder (Archanara dissoluta) is donkerder en heeft een grijsachtige achtervleugel. Zie ook de gevlamde rietuil (Senta flammea).De rietmot (Chilo phragmitella) en de lisdoddesnuitmot (Calamotropha paludella), microvlinders uit de familie van de grasmotten (Crambidae), vertonen enige gelijkenis maar hebben lange palpen.

Verspreiding

Zeldzaamheid

Vrij zeldzaam. Komt verspreid over het land voor; de meeste waarnemingen komen uit de westelijke helft van het land. RL: niet bedreigd.

België

In Vlaanderen zeldzaam, maar wijdverbreid in alle provincies. In Wallonië nagenoeg ontbrekend, met een recente waarneming in Henegouwen. De soort staat op de Rode Lijst van Vlaanderen als Bijna in Gevaar (Veraghtert et al. 2023).

Mondiaal

In Europa lokaal voorkomend, in het zuiden sterk verbrokkeld en helemaal ontbrekend in de zuidelijkste gebieden. Naar het zuiden tot Centraal-Spanje, Midden-Italië, Slovenië, Zuid-Hongarije, Bulgarije en de Krim. In het noorden tot Oost-Engeland, Noord-Denemarken, Zuid-Zweden, West-Finland en Karelië. Buiten Europa alleen in Klein-Azië.