Tweekleurige heremietuil

Ipimorpha subtusa

tweekleurige heremietuil

Vliegtijd & gedrag

Half juni-half september in één generatie. De vlinders komen zowel op licht als op smeer en bezoeken honingdauw.

Verspreiding

Levenscyclus

Tweekleurige heremietuil

Rups: april-mei. De rups leeft tussen samengesponnen bladeren, vaak hoog in de boom. De verpopping vindt plaats in een cocon in de grond. De soort overwintert als ei op de waardplant.

Rups

Verspreiding

Nagenoeg heel Europa; naar het noorden tot Midden-Schotland, Zuid-Noorwegen, Midden-Zweden en Zuid-Finland. Naar het zuiden tot Centraal-Spanje, Zuid-Italië, Noord-Griekenland en noordwestelijk Klein-Azië. In Azië verbreid tot de Grote Oceaan (Sachalin, China, Japan).

Benaming

  • Engelse naam Olive
  • Duitse naam Pappel-Blatteule
  • Franse naam la Soumise
  • Synoniemen Plastenis subtusa
    Zenobia subtusa

Meer over de naam

Toelichting Nederlandse naam
Voor heremiet zie bij Ipimorpha retusa.Deze soort heeft meer kleur dan de echte heremietuil. Meer over Nederlandse namen

Toelichting wetenschappelijke naam
Ipimorpha: ipos is in een muizenval, het stukje hout dat de muis klem zet en morphe is de vorm van. Dit verwijst naar de tekening op de vleugels. Om deze omschrijving te begrijpen zou men wel moeten weten hoe de muizenval van Hübner er uitzag.subtusa: sub- is iets, enigszins en voor tusus, retusus zie bij I. retusa. Dus met de achterrand iets gegolfd, minder dan bij retusa.

Auteursnaam en jaartal
(Denis & Schiffermüller, 1775)

Trends

Onderstaande grafieken tonen de verandering in de talrijkheid van de soort in de loop van de tijd.De eerste grafiek geeft het verloop over de hele periode waarvan we waarnemingen hebben.Omdat de oude gegevens vaak niet erg nauwkeurig zijn (geen aantallen) en incompleet (nadruk op zeldzame soorten) worh3 hier de presentie afgebeeld.De tweede grafiek laat het verloop zien van de prestatie van de soort in de laatste dertig jaar.Wat presentie en prestatie precies zijn, en hoe ze worden berekend kunt u lezen op de pagina De berekeningen.

Herkenning

Voorvleugellengte: 14-16 mm. Deze uil lijkt qua tekening sterk op de heremietuil (I. retusa), maar is gemiddeld iets groter en mist de rozeachtige tint. De voorvleugel heeft een gebogen voorrand die, na een tamelijk sterke kromming, een vrij rechte hoek vormt met de achterrand. Op de gelijkmatige licht olijfbruine, soms grijs getinte voorvleugel vallen de lichte dwarslijnen en de licht omlijnde uilvlekken op, waaronder een duidelijke tapvlek. Over de vleugel lopen soms vage donkere banden. De binnenste dwarslijn loopt tamelijk recht en de buitenste dwarslijn buigt bij de binnenrand naar binnen in de richting van de vleugelwortel. Er is weinig variatie.

Habitat

De Vlinderstichting beschermt al 40 jaar vlinders en libellen. Wij vinden dat zij overal waar ze in de natuur thuis horen ook daadwerkelijk moeten voorkomen.

Beekoevers

Loofbossen

Moerassen

Parken

Rivieroevers

Tuinen

Windsingels

Planten

Populier

Meer uit dezelfde familie

Doe mee aan de tuinvlindertelling

Heb je een vlinder of libel gespot? Meld het ons! Jouw waarnemingen zijn waardevol voor het behoud van deze insecten. Samen kunnen we hun populaties in kaart brengen en beschermen. Ga naar onze website en deel jouw observaties. Help mee aan het behoud van deze prachtige dieren en draag bij aan de wetenschap van de biodiversiteit.

Waarneming melden