Witjes, ook wel koolwitjes genoemd, zijn vlinders die veel voorkomen. Je kunt ze overal tegenkomen: in de stad, in het bos, op de heide en in landbouwgebied. De afgelopen weken waren ze volop te zien. Voor veel mensen is een witje een witje, maar we hebben in ons land diverse soorten. Als je weet waarop je moet letten, kun je ze ook prima uit elkaar houden.
Wit of niet?
Om te beginnen zijn niet alle witjes wit, want ook de opvallend gele citroenvlinder behoort tot de witjesfamilie. De andere vlinders zijn wel voornamelijk wit, met vaak een zwarte of grijze vleugelpunt.
Het oranjetipje, dat nu haar piek in de vliegtijd heeft, is wit, maar bij de mannetjes is een groot deel van de vleugel oranje. De vrouwtjes zijn wel voornamelijk wit. Op de onderkant, die je ziet als de vlinder met de vleugels dicht zit hebben zowel het vrouwtje als het mannetje oranjetipje een olijfgroene, fijn verdeelde tekening. Een aantal andere witjes lijken best op elkaar en je moet weten waar je op moet letten om deze de juiste naam te kunnen geven.
Koolwitjes
We hadden tot een jaar of tien geleden drie koolwitjes in Nederland, maar recent is er een nieuwe soort verschenen. Het scheefbloemwitje is de vierde soort en maakt het nog iets moeilijker. Deze vier soorten koolwitjes hebben allemaal diverse kruisbloemigen als waardplant. Dat is de plant waarop de rupsen gespecialiseerd zijn. Er zijn heel veel kruisbloemigen in ons land zoals pinksterbloem, look zonder look, koolzaad en in je tuin bijvoorbeeld damastbloem en judaspenning. Ook onze gekweekte kolen in de moestuin zijn kruisbloemigen en veel tuinders zullen het groot koolwitje wel kennen. Als je een groep van twintig of dertig rupsen op je kool hebt, kun je de oogst ervan wel vergeten. Ook de andere koolwitjes lusten wel kool, maar die zijn niet vaak erg schadelijk, omdat de rupsen niet in groepen bij elkaar zitten.
